هر وقت مامان بزرگم باحسرت زمزمه میکنه:
جوونی هم بهاری بود و بگذشت سر شام آمد و بانگ سحر رفت...
به این فکر میکنم که چرا همه حسرت جوونیشونو میخورن؟!چجوری میشه پیر شد و حسرت روزهای جوونی رو نخورد؟!اصلأ میشه؟!
چطور میشه قدر جوونی رو دونست؟
یکی میگه درس بخون،یکی میگه بادوستات خوش بگذرون،یکی میگه از بودن با خانواده لذت ببر،یکی میگه تا میتونی بخوروبگرد...
خلاصه که هر کسی قدر دونستن رو یه چیزی میدونه .
نظر شما چیه؟ شما چطوری قدر جوونیتونو میدونید و ازش استفاده میکنید؟!
نظرات شما عزیزان:
دیوید 
ساعت21:11---8 ارديبهشت 1390
من تو رو با چه اسمی لینک کنم .اگه مایل بودی منو با اسم دانشمندان لینک کن . خبر بده
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
